Kategoria I-III
Recytacja:
I miejsce Antonina Ignasiak
II miejsce Karolina Ficek
III miejsce Stanisław Kubacki
Kategoria IV-VI
Recytacja:
II miejsce Konrad Przepaśniak
III miejsce Zuzanna Walaszek
Wywiedzione ze słowa:
Wyróżnienie Zofia Lisecka
Kategoria VII-VIII
Recytacja:
Wyróżnienia: Karolina Winczura i Maria Kwiatkowska
Wywiedzione ze słowa:
I miejsce Amelia Dubełek
II miejsce Michał Mróz
III miejsce Julia Połjanowska
Do etapu wojewódzkiego kwalifikacje otrzymują: Antonina Ignasiak, Konrad Przepaśniak, Zofia Lisecka, Maria Kwiatkowska, Amelia Dubełek i Michał Mróz.
Komentarz do prezentacji:
Sztuka słowa uprawiana dzięki recytacji poezji i prozy to wspaniała umiejętność zaprezentowania się na scenie, wyrażenia emocji , zbudowania nastroju, ukazania własnych możliwości oddziaływania na słuchaczy. Stąd niezwykle ważne jest przygotowanie recytatora nie tylko pod względem merytorycznym, czyli odpowiedniego dobrania mu tekstów do wygłoszenia, ale i sposobu mówienia i zaprezentowania się na scenie.
Dobór utworów musi korespondować z wiekiem, dojrzałością emocjonalną recytatora i oczywiście – formą gramatyczną dopasowaną do płci osoby mówiącej (choć tu można w miarę elastycznie zmienić odpowiednie formy, można to uznać jako wymóg wtórny). Odpowiednie dobranie utworów owocuje wiarygodnością recytatora, w innym przypadku recytacja razi sztucznością i widocznym niezrozumieniem tego, co recytator wygłasza.
Praca nad tekstem to również oprócz dykcji praca nad oddechem, intonacją, przerzutniami i ciszą w recytowanym utworze. To konieczne elementy, aby wygłaszany tekst był nie tylko zrozumiany przez słuchaczy , ale i przeżywany przez nich.
I ostatnia, choć również ważna cecha recytatora. Odpowiednia prezencja na scenie pod względem nie tylko postawy, ale i ubioru. Należy pamiętać, że recytator jest na scenie sam, skupia na sobie uwagę widzów, którzy nie tylko słuchają, ale również oglądają osobę przez dłuższy czas, stąd bardzo ważne jest to, co nazywa się ogólnym wrażeniem estetycznym. Ubiór recytatora, jego sceniczna postawa jest równie ważna jak to, co mówi i jak mówi. Dopełnia kreację artystyczną.
W wielu przypadkach tegorocznego konkursu widać, niestety, zbyt pobieżne przygotowanie do występu, brak ćwiczeń dykcyjnych, słabe dopasowanie utworów do dojrzałości recytatorów w najstarszej kategorii. Nadal wiele recytacji jest nieprzemyślanych, wygłaszanych zbyt szybko, bez zrozumienia.
Recytacja w formie klasycznej czy też jako „wywiedzione ze słowa” to sztuka warta zachodu i starań. Nie tylko dodaje pewności siebie, buduje poczucie wartości, ale również daje ogromną satysfakcję, gdy młody recytator widzi, jak wielki może mieć wpływ na słuchaczy. Wyjście na scenę pomaga w pracy nad nieśmiałością, wstydem, tremą. Pomaga stres przekształcić w energię i działanie.
Protokół sporządziła przewodnicząca jury, Kamila Stoiłowa, po konsultacji z Katarzyną Łacisz.
